Deska kompozytowa na taras – jak montować i czy warto ją wybrać zamiast drewna

Planowanie idealnego miejsca do wypoczynku na zewnątrz często sprowadza się do wyboru odpowiedniego materiału na nawierzchnię, który musi sprostać zarówno naszym estetycznym oczekiwaniom, jak i trudnym, zmiennym warunkom atmosferycznym. Choć tradycyjne rozwiązania z naturalnego drewna przez lata dominowały na polskim rynku, nowoczesna technologia wprowadziła godnego konkurenta, jakim jest deska kompozytowa. Materiały te, będące sprytną mieszanką włókien drzewnych i polimerów, obiecują wyjątkową trwałość i minimalną konieczność konserwacji, co jest kluczowe dla inwestorów ceniących swój czas. Czy deska kompozytowa na taras to rzeczywiście lepszy wybór niż drewno i jak prawidłowo przeprowadzić jej montaż, aby służyła latami? Tak, w większości przypadków deska kompozytowa jest lepszym wyborem niż drewno, głównie ze względu na jej niezrównaną odporność na wilgoć, insekty oraz uproszczoną pielęgnację tarasu.

Dlaczego deska kompozytowa zyskuje przewagę nad tradycyjnym drewnem?

Wybór materiału na taras to decyzja na lata, która bezpośrednio wpływa na komfort użytkowania oraz budżet przeznaczany na konserwację. Deska kompozytowa, często określana mianem WPC (Wood Plastic Composite), została zaprojektowana, aby eliminować wady naturalnego drewna. Oferuje stabilność wymiarową i jednorodną kolorystykę, która, co najważniejsze, nie wymaga corocznego malowania czy olejowania. Mieszanka tworzyw sztucznych i mączki drzewnej sprawia, że materiał ten jest praktycznie niewrażliwy na procesy gnilne, ataki insektów oraz pękanie, które są typowymi problemami w przypadku popularnych gatunków drewna, takich jak sosna czy modrzew, zwłaszcza jeśli nie są one odpowiednio impregnowane. Osoby, które raz doświadczyły żmudnej pielęgnacji tarasu drewnianego, często decydują się na kompozyt ze względu na obietnicę spokoju i oszczędności czasu, którą ten materiał niesie ze sobą, co jest wartością nie do przecenienia.

Kluczową zaletą, która przekonuje do wyboru deski kompozytowej, jest jej niewymagająca pielęgnacja, która ogranicza się zazwyczaj do okresowego mycia wodą i łagodnym detergentem, bez konieczności stosowania specjalistycznych środków ochronnych. W przeciwieństwie do drewna egzotycznego, które wymaga regularnego olejowania, aby utrzymać swój kolor i strukturę, czy też drewna rodzimego, które musi być zabezpieczane przed wilgocią, kompozyt zachowuje swoje właściwości przez długie lata. Należy jednak pamiętać, że jakość kompozytu jest ściśle związana z procentową zawartością polimerów w mieszance; im wyższa zawartość plastiku, tym lepsza odporność na wchłanianie wody i mniejsza tendencja do blaknięcia pod wpływem promieniowania UV. Dzięki zaawansowanym procesom produkcyjnym, nowoczesna deska kompozytowa jest materiałem, który oferuje doskonałą estetykę przy jednoczesnej eliminacji niemal wszystkich problemów związanych z utrzymaniem tarasu z naturalnego drewna.

Warto również zwrócić uwagę na bezpieczeństwo i komfort użytkowania, które zapewnia taras wykonany z WPC. Powierzchnia deski kompozytowej jest zazwyczaj ryflowana lub szczotkowana, co minimalizuje ryzyko poślizgnięcia, nawet gdy jest mokra. Co najważniejsze, materiał ten nie generuje drzazg. Jest to szczególnie istotne w przypadku rodzin z małymi dziećmi, które boso korzystają z przestrzeni zewnętrznej. Choć początkowy koszt zakupu deski kompozytowej może być wyższy niż w przypadku taniego drewna iglastego, analiza kosztów całkowitych, uwzględniająca brak wydatków na oleje, bejce oraz robociznę związaną z coroczną konserwacją, wyraźnie wskazuje na ekonomiczną przewagę kompozytu w perspektywie 10-15 lat. Ostatecznie, trwałość i minimalny wysiłek włożony w pielęgnację tarasu kompozytowego sprawiają, że inwestycja ta jest opłacalna i zapewnia stabilne, estetyczne miejsce wypoczynku bez zbędnych zmartwień.

Jakie są kluczowe różnice w przygotowaniu podłoża przed montażem tarasu kompozytowego?

Prawidłowe przygotowanie podłoża jest fundamentem, od którego zależy trwałość i stabilność każdego tarasu, niezależnie od tego, czy wybieramy drewno, czy deski kompozytowe. W przypadku kompozytu, precyzja i zapewnienie odpowiedniego drenażu są absolutnie krytyczne. Podłoże musi być stabilne i równe, co często wymaga wykonania płyty betonowej ze spadkiem lub solidnej warstwy zagęszczonego kruszywa. Najważniejszym aspektem jest jednak spadek, który powinien wynosić minimum 1,5-2% i być skierowany na zewnątrz. Dzięki temu woda opadowa może swobodnie odpływać, a wilgoć nie zalega pod legarami. Brak odpowiedniego drenażu prowadzi do stałego zawilgocenia konstrukcji nośnej, co w dłuższej perspektywie może negatywnie wpłynąć nawet na najtrwalszą deskę kompozytową – choć sama deska jest odporna na wodę, jej stabilność zależy od suchości i stabilności podkonstrukcji.

Kolejnym elementem różnicującym montaż tarasu kompozytowego od tradycyjnego drewnianego jest rodzaj i rozstaw legarów, czyli elementów konstrukcji nośnej. W przypadku kompozytu, legary muszą być wykonane albo z tego samego materiału (WPC), albo z aluminium, które jest trwalsze i bardziej stabilne wymiarowo niż drewno. Legary kompozytowe są preferowane ze względu na ich identyczną odporność na wilgoć, ale są one mniej sztywne niż drewno, co wymusza mniejszy rozstaw – zazwyczaj nie większy niż 40 cm w osi, a w przypadku desek o mniejszej grubości nawet 30 cm. Ta gęstość podparcia jest niezbędna, ponieważ deska kompozytowa jest bardziej elastyczna niż lite drewno i wymaga solidniejszego wsparcia, aby zapobiec uginaniu się i powstawaniu nieestetycznych „fal” na powierzchni tarasu. Niewystarczający rozstaw legarów jest jednym z najczęstszych błędów popełnianych podczas montażu tarasu kompozytowego, prowadzącym do deformacji desek pod obciążeniem.

W przypadku tarasów na gruncie, gdzie nie ma płyty betonowej, stosuje się systemy kotwiczenia na bloczkach betonowych lub specjalnych regulowanych wspornikach. Umożliwiają one precyzyjne wypoziomowanie konstrukcji i skorygowanie spadków. Drewno, zwłaszcza poddane działaniu wilgoci od podłoża, wymaga intensywnej izolacji, natomiast legary kompozytowe lub aluminiowe są naturalnie odporne na kontakt z wilgotnym podłożem, co upraszcza proces izolacji. Ważne jest również, aby legary były montowane w kierunku prostopadłym do planowanego ułożenia desek, a ich połączenia wykonane z zachowaniem szczeliny dylatacyjnej, co jest kluczowe dla prawidłowej pracy całego systemu. Prawidłowo wykonana podbudowa nie tylko gwarantuje estetykę, ale przede wszystkim zapewnia długowieczność, minimalizując ryzyko kosztownych napraw w przyszłości – to jest sedno filozofii, jaką niesie ze sobą deska kompozytowa.

Jak prawidłowo wykonać montaż tarasu z desek kompozytowych krok po kroku?

Montaż tarasu z desek kompozytowych, choć na pierwszy rzut oka wydaje się prosty, wymaga dużej precyzji i ścisłego przestrzegania zaleceń producenta, zwłaszcza w zakresie dylatacji i kotwienia. Proces rozpoczyna się od stabilnego zamocowania legarów do podłoża, z zachowaniem wspomnianego wcześniej maksymalnego rozstawu 30-40 cm. Legary muszą być ułożone tak, aby zapewnić swobodny dostęp powietrza pod taras, co jest kluczowe dla wentylacji i zapobiegania gromadzeniu się wilgoci. Wszelkie łączenia legarów muszą być wykonane na styk, a nie na zakładkę, z zachowaniem szczeliny dylatacyjnej wynoszącej około 10 mm, aby umożliwić termiczną pracę materiału. Należy pamiętać, że deska kompozytowa, podobnie jak inne materiały, rozszerza się i kurczy pod wpływem zmian temperatury, a brak dylatacji nieuchronnie prowadzi do wypaczeń i uszkodzeń.

Kolejnym etapem jest mocowanie samych desek, które odbywa się za pomocą specjalnych klipsów montażowych, zazwyczaj wykonanych ze stali nierdzewnej lub wytrzymałego tworzywa sztucznego. Klipsy te pełnią podwójną funkcję: kotwią deskę do legara i automatycznie zachowują wymaganą szczelinę dylatacyjną pomiędzy poszczególnymi deskami, która zazwyczaj wynosi 5-7 mm. Użycie klipsów zamiast tradycyjnych wkrętów jest nie tylko estetyczne, ponieważ montaż tarasu jest całkowicie niewidoczny, ale także funkcjonalne, ponieważ umożliwia deskom swobodny ruch. Pierwszą deskę kotwi się za pomocą klipsów startowych, a następnie każdą kolejną deskę wsuwa się w klips i kotwi od strony przeciwnej. Bardzo ważne jest, aby klipsy były przykręcane do legarów z odpowiednią siłą, nie doprowadzając do ich pęknięcia, co mogłoby osłabić stabilność całego tarasu.

Na zakończenie montażu tarasu należy odpowiednio zabezpieczyć krawędzie i końce desek. W tym celu stosuje się listwy maskujące lub specjalne narożniki kompozytowe, które zakrywają widoczne czoła desek i legarów, nadając konstrukcji estetyczny i wykończony wygląd. Należy bezwzględnie unikać montowania desek na styk ze ścianą budynku, słupami czy innymi stałymi elementami konstrukcyjnymi. Konieczne jest pozostawienie dylatacji obwodowej wynoszącej minimum 10 mm, aby deska kompozytowa miała przestrzeń do rozszerzania się wzdłuż swojej długości bez generowania naprężeń. Przestrzeganie tych zasad jest kluczowe, ponieważ deska kompozytowa potrafi wydłużyć się nawet o kilka milimetrów na metr długości w upalne dni, a brak przestrzeni dylatacyjnej jest najczęstszą przyczyną wybrzuszeń i pęknięć na gotowym tarasie.

• Narzędzia i materiały niezbędne do montażu tarasu kompozytowego:
• Legary kompozytowe lub aluminiowe.
• Klipsy startowe i standardowe (ze śrubami).
• Wkrętarka udarowa i poziomica laserowa.
• Piła ukośnica z tarczą do cięcia drewna/kompozytu.
• Regulowane wsporniki lub bloczki betonowe (jeśli wymagane).
• Listwy maskujące i zaślepki do wykończenia krawędzi.
• Geowłóknina (do oddzielenia podłoża od kruszywa).

Jak pielęgnacja tarasu kompozytowego wypada w porównaniu do konserwacji drewna?

Różnice w pielęgnacji są głównym powodem, dla którego wielu inwestorów odchodzi od tradycyjnego drewna na rzecz deski kompozytowej. Pielęgnacja tarasu drewnianego, zwłaszcza wykonanego z gatunków nieegzotycznych, wymaga cyklicznego, corocznego wysiłku. Obejmuje on gruntowne czyszczenie, szlifowanie (jeśli powierzchnia jest zniszczona lub poszarzała) oraz dwukrotne olejowanie lub malowanie impregnatem. Ten proces jest nie tylko czasochłonny i fizycznie wymagający, ale również kosztowny, gdyż dobrej jakości oleje i impregnaty nie należą do najtańszych. Co więcej, jeśli konserwacja drewna zostanie zaniedbana, materiał szybko szarzeje, pęka i staje się podatny na atak pleśni i grzybów, co nieodwracalnie skraca żywotność tarasu.

W kontraście, pielęgnacja tarasu kompozytowego jest zredukowana do absolutnego minimum. Deska kompozytowa nie chłonie wody tak jak drewno, co eliminuje problem gnicia i rozwoju mikroorganizmów wewnątrz struktury materiału. Zazwyczaj wystarczy, że raz lub dwa razy w roku, najlepiej po zimie i jesienią, taras zostanie gruntownie umyty. Do czyszczenia używa się ciepłej wody i łagodnego detergentu (np. płynu do naczyń) oraz szczotki o miękkim lub średnio twardym włosiu. W przypadku większych zabrudzeń można użyć myjki ciśnieniowej, jednak należy zachować ostrożność i nie stosować zbyt wysokiego ciśnienia (zalecane poniżej 100 barów) oraz zachować odpowiednią odległość dyszy, aby nie uszkodzić struktury powierzchni deski. Największą oszczędnością, jaką oferuje deska kompozytowa, jest całkowita eliminacja konieczności corocznego szlifowania i nakładania warstw ochronnych, co przekłada się na realne oszczędności czasu i pieniędzy.

Choć deska kompozytowa jest materiałem niskokonserwacyjnym, nie jest całkowicie bezobsługowa. Konieczne jest szybkie usuwanie plam, zwłaszcza tych tłustych, które mogą wniknąć w pory materiału, jeśli jest to kompozyt starszej generacji bez powłoki polimerowej. W przypadku plam z wina, kawy czy tłuszczu, należy je natychmiast zmyć ciepłą wodą i mydłem. Inną kwestią jest blaknięcie: choć deski kompozytowe są stabilizowane UV, z czasem mogą nieznacznie zmienić odcień, co jest naturalnym procesem. Warto jednak zauważyć, że jest to zmiana równomierna i stabilizuje się po pierwszych kilku miesiącach ekspozycji, a nie jest to nieestetyczne szarzenie i pękanie charakterystyczne dla zaniedbanego drewna. Ta minimalna pielęgnacja tarasu sprawia, że kompozyt jest idealnym rozwiązaniem dla osób ceniących sobie maksymalny relaks na tarasie, a minimalny wysiłek włożony w jego utrzymanie.

Jakie błędy najczęściej popełniane są podczas instalacji tarasu i jak ich uniknąć?

Nawet najlepsza deska kompozytowa może zawieść, jeśli montaż tarasu zostanie przeprowadzony nieprawidłowo. Najczęstsze problemy wynikają z niezrozumienia, jak materiały kompozytowe reagują na zmiany temperatury i wilgotności. Najpoważniejszym błędem, który prowadzi do katastrofalnych uszkodzeń, jest brak odpowiednich szczelin dylatacyjnych, zarówno pomiędzy deskami, jak i na obwodzie tarasu. Jeśli deska kompozytowa nie ma miejsca na rozszerzanie się w upalne lato, generuje ogromne naprężenia, które skutkują wybrzuszeniami, pękaniem klipsów montażowych, a nawet uszkodzeniem legarów. Aby tego uniknąć, należy bezwzględnie przestrzegać minimalnych 5-7 mm szczelin między deskami i 10-15 mm dylatacji przy ścianach i innych stałych elementach.

Drugim krytycznym błędem jest niewłaściwe przygotowanie podłoża i brak drenażu. Woda, która zalega pod tarasem, prowadzi do stałego zawilgocenia legarów kompozytowych (jeśli są WPC) i sprzyja powstawaniu pleśni oraz grzybów na spodzie desek, co może prowadzić do nieprzyjemnych zapachów i stopniowej degradacji. Choć sama deska kompozytowa jest odporna na wodę, jej struktura jest zagrożona, gdy wilgoć jest uwięziona. Aby zapobiec gromadzeniu się wody, należy upewnić się, że podłoże ma spadek, a legary są lekko uniesione i zamontowane tak, aby woda miała swobodny odpływ. Nigdy nie należy kłaść legarów bezpośrednio na płaskiej, nieprzepuszczalnej powierzchni bez zapewnienia odpowiedniej wentylacji i możliwości odprowadzania wody opadowej.

Ponadto, często spotykanym błędem jest stosowanie zbyt dużego rozstawu legarów lub użycie niewłaściwych elementów kotwiących. Deska kompozytowa jest cięższa i bardziej elastyczna niż drewno, dlatego wymaga gęstszego podparcia. Użycie rozstawu legarów 50-60 cm, który jest typowy dla niektórych gatunków drewna, spowoduje, że deski kompozytowe będą się uginać pod ciężarem, co jest nie tylko nieestetyczne, ale także przyspiesza ich zużycie. Konieczne jest również używanie wyłącznie systemowych klipsów i wkrętów zalecanych przez producenta; zastępowanie ich tańszymi, niesystemowymi rozwiązaniami często prowadzi do poluzowania się desek i problemów ze stabilnością. Prawidłowy montaż tarasu jest inwestycją w jego długowieczność, a oszczędności na legarach czy klipsach prawie zawsze skutkują koniecznością kosztownych poprawek.

Ile kosztuje taras kompozytowy i czy inwestycja zwraca się w dłuższej perspektywie?

Kwestia kosztów jest często decydującym czynnikiem przy wyborze między drewnem a kompozytem, a początkowa cena deski kompozytowej potrafi zaskoczyć. Cena za metr kwadratowy gotowego tarasu kompozytowego, uwzględniająca legary, klipsy i listwy wykończeniowe, jest zazwyczaj wyższa niż w przypadku tarasu z popularnego drewna iglastego (np. sosny ciśnieniowo impregnowanej) i może być porównywalna lub nieznacznie wyższa od tarasu z dobrej jakości drewna egzotycznego. Inwestorzy często patrzą tylko na cenę zakupu, nie uwzględniając ukrytych kosztów związanych z utrzymaniem drewna, co jest poważnym błędem w kalkulacji opłacalności długoterminowej.

Aby rzetelnie ocenić opłacalność, należy przeprowadzić analizę TCO (Total Cost of Ownership), która uwzględnia koszty zakupu, montażu oraz konserwacji przez przewidywany okres użytkowania (np. 15 lat). W przypadku drewna, do ceny początkowej należy doliczyć koszt oleju (który jest drogi i musi być kupowany co roku), środków czyszczących, a często także robocizny związanej z coroczną pielęgnacją tarasu. Szacuje się, że w ciągu 15 lat koszty konserwacji drewna mogą stanowić nawet 50-70% pierwotnej ceny tarasu. Deska kompozytowa, choć droższa na starcie, generuje minimalne koszty eksploatacyjne, ponieważ pielęgnacja tarasu ogranicza się do mycia i nie wymaga drogich środków chemicznych ani pracy. Dzięki temu, w perspektywie 10-15 lat, całkowity koszt posiadania tarasu kompozytowego jest często niższy lub równy kosztowi tarasu drewnianego, jednocześnie oferując znacznie większy komfort użytkowania.

Kolejnym aspektem wpływającym na zwrot inwestycji jest trwałość i gwarancja. Renomowani producenci desek kompozytowych oferują gwarancję na gnicie i uszkodzenia strukturalne sięgającą 15, a nawet 25 lat, co jest trudne do osiągnięcia w przypadku drewna, nawet egzotycznego. Ta długowieczność oznacza, że nie trzeba martwić się wymianą czy poważnymi naprawami przez bardzo długi czas. Ponadto, taras kompozytowy, ze względu na swoją estetykę i stan techniczny, może podnieść wartość nieruchomości, co jest dodatkowym, trudnym do zmierzenia, ale realnym zyskiem. Ostatecznie, inwestycja w deska kompozytowa zamiast drewna to inwestycja w spokój ducha i minimalizację obowiązków, co dla wielu właścicieli domów jest wartością nadrzędną.

Czy deski kompozytowe są odporne na polskie warunki atmosferyczne i promieniowanie UV?

Odporność na ekstremalne i zmienne warunki atmosferyczne panujące w Polsce jest jednym z najważniejszych testów dla każdego materiału tarasowego, a deska kompozytowa została zaprojektowana, aby tym wyzwaniom sprostać. Polskie zimy charakteryzują się dużymi wahaniami temperatur, cyklami zamarzania i rozmrażania oraz wysoką wilgotnością, które są destrukcyjne dla naturalnego drewna, prowadząc do jego pękania i wypaczania. Kompozyt, dzięki swojej strukturze, jest znacznie mniej porowaty niż drewno, co minimalizuje wchłanianie wody i zapobiega uszkodzeniom spowodowanym przez ekspansję lodu w strukturze materiału, co jest kluczowe dla zachowania stabilności wymiarowej tarasu przez cały rok.

Promieniowanie UV jest kolejnym czynnikiem, który intensywnie wpływa na wygląd i trwałość tarasu. Naturalne drewno, jeśli nie jest regularnie zabezpieczane olejami z filtrami UV, bardzo szybko szarzeje i traci swój naturalny kolor; proces ten jest nieunikniony. Deska kompozytowa jest natomiast wzbogacana w trakcie produkcji o stabilizatory UV, które znacznie spowalniają proces fotodegradacji. Choć w pierwszych miesiącach użytkowania może nastąpić nieznaczne „wyblaknięcie” koloru, jest to proces, który stabilizuje się na stałym poziomie i nie postępuje w tak drastyczny sposób jak w drewna. Wysokiej jakości deski, zwłaszcza te z powłoką polimerową, są niemal całkowicie odporne na blaknięcie, zachowując swój pierwotny odcień przez wiele lat, co jest ogromną przewagą estetyczną. Odporność na cykle mrozu i upału oraz stabilizacja UV czynią deska kompozytowa materiałem idealnie przystosowanym do kapryśnych i wymagających polskich warunków klimatycznych.

Kluczem do pełnej odporności na warunki atmosferyczne jest jednak prawidłowy montaż tarasu, który musi zapewnić odpowiednią wentylację i drenaż. Nawet najbardziej odporna deska kompozytowa może doświadczyć problemów, jeśli pod nią gromadzi się wilgoć, która nie ma jak odparować. Zapewnienie stałego przepływu powietrza pod konstrukcją, poprzez odpowiedni rozstaw legarów i dylatacje, jest niezbędne. Ponadto, kompozyt jest materiałem, który w upalne dni nagrzewa się bardziej niż jasne drewno, co jest naturalną cechą ciemniejszych powierzchni polimerowych. Warto brać to pod uwagę przy wyborze koloru, zwłaszcza jeśli taras jest intensywnie nasłoneczniony. Mimo tego, jego niezawodność, łatwość w utrzymaniu czystości i brak konieczności corocznej pielęgnacji tarasu sprawiają, że pozostaje on bezkonkurencyjny w walce z polską pogodą.

FAQ

Czy deski kompozytowe blakną na słońcu i tracą kolor?

Deska kompozytowa, zwłaszcza ta wysokiej jakości z dodatkiem stabilizatorów UV, jest wysoce odporna na blaknięcie, jednak nie jest całkowicie immunologiczna. W pierwszych 3 do 6 miesięcy użytkowania, pod wpływem intensywnego słońca i deszczu, może nastąpić niewielka zmiana koloru (wyblaknięcie), które jest naturalnym procesem stabilizacji pigmentu. Po tym okresie kolor zazwyczaj stabilizuje się i utrzymuje przez długie lata. Deski kompozytowe premium, posiadające dodatkową powłokę polimerową (co-ekstruzja), wykazują niemal całkowitą odporność na utratę koloru, znacznie przewyższając pod tym względem naturalne drewno.

Czy taras kompozytowy wymaga legarów z tego samego materiału?

Choć legary kompozytowe są często zalecane ze względu na ich identyczną odporność na wilgoć jak deska kompozytowa, nie są one jedynym możliwym wyborem. Wiele systemów dopuszcza użycie legarów aluminiowych, które są droższe, ale oferują najwyższą stabilność wymiarową i wytrzymałość, co jest szczególnie istotne przy dużych tarasach lub nietypowych konstrukcjach. Ważne jest, aby legary, niezależnie od materiału, były odpowiednio wytrzymałe, stabilne i zamontowane z zachowaniem wymaganego rozstawu (maksymalnie 40 cm), co jest krytyczne dla prawidłowego montażu tarasu i zapobiegania uginaniu się desek.

Jak usunąć trudne plamy z deski kompozytowej?

Pielęgnacja tarasu kompozytowego jest prosta, ale trudne plamy, takie jak tłuszcz, olej silnikowy czy wino, wymagają szybkiej reakcji. Plamy tłuszczowe najlepiej usuwać natychmiast, używając ciepłej wody i silnego odtłuszczającego detergentu (np. specjalistycznego środka do WPC lub płynu do naczyń). Należy szorować plamę wzdłuż ryflowania deski. W przypadku plam, które zdążyły wyschnąć, można zastosować delikatne szlifowanie papierem ściernym o bardzo drobnej gradacji (np. 80-100), a następnie umyć powierzchnię. Ta metoda jest skuteczna, ponieważ ślady szlifowania na kompozycie szybko znikają pod wpływem słońca i deszczu, co jest niemożliwe w przypadku drewna.